Bo ta dziewczyna jest jak malina?

A właśnie, że nie - bo jak czereśnia! :)

Nie mam bladego pojęcia dlaczego, ale Kejt zawsze mi do czereśni pasowała. A w zasadzie czereśnie do niej. Może to wina jej promiennej i dziewczęcej urody? A może po prostu niekiedy jest dla mnie jak wisienka na torcie? Nie wiem. Grunt, że czereśniowe znaczki "od zawsze" były jej.

Pomysł, żeby zrobić dla niej znaczkowe-czereśniowe lusterko urodził się przed zeszłoroczną Gwiazdką. Ale się przeprowadzałyśmy i nie wyszło. Później jakoś ciągle nie było weny. Aż wreszcie w tym tygodniu poczułam, że muszę - teraz albo nigdy. A zbliżające się imieniny były świetnym sposobem na wewnętrzny deadline. Poza tym uzbierałam wreszcie wystarczająco dużo materiału :)

I powstała ramka czereśniowa. 

Zwana inaczej Jak Nie Powinno Wyglądać Lakierowanie (osoby znające się na rzeczy i wrażliwe uprasza się o nie oglądanie zdjęć!). Całą ramkę pokrywają bowiem malutkie chropowatości - ni to pęcherzyki, ni to paprochy... Byłabym skłonna stwierdzić, że to wina lakieru, gdyby nie fakt, że wiem, po prostu czuję, że to ja coś partolę :) Nie wiem tylko jeszcze co (a raczej nie wiem, którą z rzeczy jakie robię nie tak wskazać jako winowajcę numer 1). Kejt się nie pogniewała i ramkę przyjęła z dobrodziejstwem inwentarza (czyli parchami), ale ja się muszę douczyć, bo na lakierowanie czeka jeszcze jedna, a akurat w niej mam ochotę na "gładź".

Dobra, wracamy do wiśni/czereśni.

Kurcze, lubię, jak jest dużo takich samych znaczków. Lubię to, że są na nich stemple. Lubię patrzeć na nie w kupie. Ale najbardziej lubię to:

Znaczki z paskiem bocznym :) A jak jeszcze jest na nich jakaś próbka drukarska, znaczniki - miodzio!

Z boku ramka oklejona jest taśmą pasmanteryjną - ostatnio znalazłam u siebie takie w kilku kolorach i sporych ilościach - nie mam pojęcia skąd się u mnie wzięły. Pewnie podarowała mi je nieoceniona Mama :)

Genaralnie to jest ramka-niedoróbka. W zasadzie - powinnam ją schować na dnie szafy, a nie dawać w prezencie. Ale co poradzę, że nawet taka ona podoba mnie się? Na szczęście Kejt też. Uff