DIY - wielowymiarowo :)

Zacznę, przekornie, od końca :)

Trwają u nas ostatnio wszelkiego rodzaju przemeblowania, reorganizacje i inne takie. Przy okazji porządkujemy nieuporządkowane, dokupujemy niezbędne (lub choćby pożądane) i upiększamy - w naszym odczuciu - zwyczajne. 

Źródłem i przyczyną wszelkich zmian jest oczywiście Dzieć, choć - chwilowo - obszar działań od jego "okolic" się oddalił. Albo inaczej... zmiany zataczają coraz szersze kręgi ;)

Tak czy siak pojawienie się nowego umeblowania spowodowało konieczność ograniczenia dotychczasowego (Brat się ucieszył z pozyskanego regału ;) ), to zaś konieczność przeanalizowania zawartości regałów pozostałych (co zmusi mnie w najbliższych dniach do intensywnych działań na allegro ;) ) i poprzestawianie niemal całej ich zawartości.

A zawartość trzeba jakoś okiełznać. Póki półka ma boki - sprawa jest prosta. Gorzej, gdy boków brak. Tym gorzej, jeśli przewalająca się książka mogłaby ze znacznej wysokości spaść na głowę relaksującej się w ulubionym fotelu Pani Domu.

Łatwo powiedzieć - okiełznać. Gorzej kiedy ma się wizję okiełznania, a - niezawodny dotąd i (wciąż) ukochany - sklep szwedzkiej firmy na I. nie dysponuje czymś choćby zbliżonym...

Wówczas przydaje się mąż. Mąż pomysłowy, warto dodać :)

Jakiś czas temu mężowi został pokazany tutorial i zgłoszone zapotrzebowanie, mąż zaś natychmiast kliknął się na zakupy i zgromadził potrzebny materiał. Dlatego też wczoraj późnym wieczorem, tuż po głośnym wykrzyczeniu imienia obcej baby (na szczęście od dawna już "niegroźnej" - Eureki*), mógł zrealizować, dosłownie w kilka minut, swój plan i w ten prosty sposób wielce uradować Panią Domu aka małżonkę.

Ograniczniki-wsporniki idealne wyglądają tak

To nie koniec zmian w kąciku wypoczynkowym. Reorganizacja jest znaczna, pojawiły się elementy nowe, no i jest szansa, że wkrótce pojawi się pokrowiec kanapowy. Choć lęk przed szyciem nie zmalał ni trochę, to na korzyść tego projektu przemawia fakt cierpnącej ostatnio ręki, co wydatnie utrudnia dzierganie (Morze Północne jest zagrożone...), nie powinno zaś stanowić przeszkody przy szyciu maszynowym. Mam nadzieję...

Ech, uroki przyszłego macierzyństwa, witajcie ;)

Tak czy siak - jeśli nastąpią postępy w pracach nie omieszkam ich udokumentować :) 

To było DIY pierwsze, jak każde w tym poście - trochę oszukane, wszak nie moje ręce je wykonały ;)

DIY drugie będzie na temat "jak zapewnić sobie urocze popołudnie?" Przepis jest prosty: należy wziąć jedną Agatę, wpaść  z nią na pomysł, a następnie publicznie określić datę i miejsce zbiórki. Rezultat: wyborny!

W sobotnim spotkaniu udział wzięły (od mojej lewej i zgodnie z zegarkiem):

Agata Współodpowiedzialna (złośliwie wybrałam to zdjęcie, ale na drugim się NIE UŚMIECHAŁA i mogłybyście jej nie poznać...)

Phanelopsis, czyli Eliza (która nie ma bloga - jeszcze...), a dzierga bardzo fajnie

Zuzik, która powalała cierpliwością przy nawlekaniu koralików. I pokazała bransoletki, od których zachciało mi się też nawlekać koraliki :)

Berga, z którą się z 200 lat nie widziałam! I która, prócz robienia witrażowej biżuterii, także sztrykuje.

Theli, z której najchętniej byśmy zerwały jej piękną, alpakową sukienkę ("jak ze sklepu" ;) ) - no cudo!

I ja. Zdjęcie słusznie dokumentuje czynność pożerania Mega Ciacha, bo te kilka słupków, które machnęłam (a później sprułam), zupełnie nie zasługuje na miano porządnego publicznego dziergania :)

Niestety nie zabawiłam zbyt długo, ale wiem, że dziewczyny się nie krępowały i po opuszczeniu zgromadzenia przez "organizatorkę" bawiły się dalej. Ja zaś zostałam powieziona - w celach wypoczynkowych - do Rodziców. A tam czekał na mnie kolejny prezent DIY - najlepsze na świecie kanapki mojego Taty!

Przyznacie, że sobotę można zaliczyć do kategorii "udane"? ;P

* Eureka jako kobieta Archimedesa na zawsze pozostanie w mej świadomości, wszystko zaś przez ujrzany w dzieciństwie satyryczny rysunek...