Zyg Zyg.. nie marchewka, a niebo

Z lekką domieszką żółci w tej chmurce...

Sweter powstał na zamówienie Dobro Dobro (która kiedyś już "wzbogaciła się" o e-Mily). W jej planach nie był to ostatni zamówiony u mnie sweterek - ja po tym projekcie mówię jednak pas!
Bardzo podziwiam wszystkie dziergaczki robiące na zamówienie. Mnie to zawsze ogromnie stopowało - nawet jeśli było to zamówienie nieodpłatne albo wynikało z faktu, że sama coś komuś zaproponowałam i obiecałam.. Nie mam do tego serca niemal z automatu.
Robótka idzie oporniej niż zwykle, ja się przejmuję, że ktoś tyle musi czekać, cała przyjemność z drutowania robi głośne "puff!" i znika :) A w przypadku tego sweterka nawet nie wiem dlaczego: Mississipi przerabia się rewelacyjnie, kolory mi się podobały, fason też... Najważniejsze, że wreszcie skończyłam!! I że podoba się nie tylko mi, ale i Zamawiaczce. No i pasuje jej jak ulał :)





Na mnie sweterek jest za duży, ale włożyłam do zdjęć, by pokazać choć ideę. Jak uda się zrobić zdjęcia na właścicielce - pokażę i je (tak, wiem, to jeden z tych tekstów po których NIGDY nie pojawiają się dodatkowe zdjęcia ;) )









I jeszcze kilka detali







Więcej zdjęć w SEGREGATORZE

Na rozmiar 38/40 zużyłam około 350g włóczki (łącznie trzech kolorów), druty 3,5mm. Sweterek jest inspirowany modelem 23 z Sabriny Trendy wiosna 2010, ale w zasadzie ostała się tylko idea i wzór - fason jest zmieniony na głęboki serek, rękawy mają wyprofilowane główki, inne są wykończenia, a nawet układ pasów - zupełnie nie rozumiem, dlaczego w oryginale one nie pokrywają się z raportem wzoru...

No i na razie to tyle z drutowego frontu, chyba robię sobie przerwę. Raz, że ostatnie dni ostrego finiszowania z zygzakiem dały się we znaki mojej prawej ręce. Dwa, że trochę mi drutowanie obrzydło... A trzy, że nie tylko czeka mnie trochę szycia, ale też całkiem spora organizacyjno-urzędowa gonitwa...

Ech, chciałabym mieć wakacje ;)

Design śmietnikowy

Kiedy zobaczyłam je stojące na gemeli stwierdziłam, że mieć muszę. Coś mi się tam tłukło po głowie, że to już gdzieś widziałam, coś czułam, że to lata 70-te...
Dość były zniszczone (głównie wyblakłe) więc myślałam, że można by je przemalować.



Przy myciu okazało się, że zdobycz to... oryginalne krzesła duńskiego projektanta STEENA OSTERGAARDA z 1974 roku! Konkretnie model 291. Prawdziwy zabytek designu. Oczywiście o przemalowywaniu nie ma już mowy! :)





Zna się może któraś z Was na renowacji włókna szklanego?

Wieści z robótkowego frontu i ze sklepowych półek

Pasiak-zygzak dzierga się wytrwale. Trochę wolno, ale odwykłam od cienkich włóczek. Poza tym - staram się jak nigdy, w końcu zamówienie zobowiązuje :)



Jak widać mam już oba rękawy i plecy, zostały przody. Mam wytyczne, miałam pomysł, ale chyba od niego odchodzę - wydaje się zbyt ryzykowny w połączeniu z paskami, wybraną kolorystyką i jeszcze do tego lekkim ażurkiem. Pewnie będzie więc prosto.
O włóczce mogę powiedzieć głównie dobre rzeczy - bardzo dobrze się przerabia, oczka wychodzą równe i zwarte nawet na 3,5. Próbka zblokowała się wyśmienicie, więc mam nadzieję, że i z całym sweterkiem tak będzie. No i Missisippi jest bardzo wydajna - na razie zużyłam jakieś 4-5 motków dopiero.
Niestety trafiają się węzełki - niewielkie, mało widoczne po przerobieniu, ale dość często, a na pewno częściej niż w innych włóczkach. Ale to jedyna wada.





Mimo, że mam już przecież także chabrowe listki na drutach, że planów innych co nie miara, nie poprzestaję i szukam nowych natchnień. Kupiłam więc najnowsze polskie gazetki.



Sandra podoba mi się zdecydowanie bardziej. Choć zaczyna się porażką...



... czyli potwornie deformującym sweterkiem z ogólnie niezbyt udanej kolekcji "granat" (moim zdaniem bardziej to turkus czy też nafta, ale niech im będzie..)

Później jest znacznie lepiej - bardzo fajne modele warkoczowe - kilka stron i niemal każdy bym chciała (albo przynajmniej włożyła)





A na zakończenie całkiem ciekawe moherki



W Sabrinie najfajniejsza jest kolekcja "otulaczy"





Oraz całkiem udane modele męskie



Urzekł mnie też ten szal - chyba bardziej połączenie kolorów niż sam model, grunt, że przez niego wyciągnęłam z zasobnika Lunę i zaczęłam ją wnikliwie oglądać ;)



A poza drutami? Nastrój mam taki, że bez kija nie podchodź. Wkurza mnie niemiłosiernie, że lato tak nagle odeszło, że ciągle pada, że zimno, że tłumy takie znów w tramwajach... Ech, choć niby mnie już nie dotyczą ciągle jednak lubię wakacje :)

Ale najbardziej wkurza, że druty zajęte i że obiecałam sobie, że nic nowego nie zacznę - a tak mnie korci!