niedziela, 12 listopada 2017

So simple

Czasem jest tak, że skarpety dzierga się latami. A czasem tak, że sweter z pomysłu w gotowy projekt zmienia się w dwa tygodnie. A dodać należy, że ten pomysł też pojawia się raczej nagle i niespodziewanie, w kontakcie z włóczką w sklepie włóczkowym, gdzie nogi poniosły pod wpływem nagłej i nieprzepartej chęci na "coś puchatego i szarego".
No, to jest - puchate i szare i tak proste, że tylko sympatia do tego udziergu powstrzymuje mnie od publicznego nazywania go "prostakiem" ;)


Prostak... eee... So simple jest po prostu (ha!) raglanem dzianym od góry. Wiadomo. Bez szycia, bez problemu.


Nie byłabym jednak sobą gdybym nie dodała mu kilku detali, prostych, acz istotnych. Wszystkie brzegi są wykończone listwami francuzem, dzierganymi w poprzek. Przy rękawach listwy te mają małe pęknięcia (zabezpieczone pósłupkami szydełkiem).


Pęknięcia są też na bokach. A w dodatku tył jest ciut dłuższy i zachodzi na przód.


Listwa francuza służy też za ściągacz przy dekolcie przy okazji bardzo ładnie go zaokrąglając.


Na plaskacza wygląda to tak. Czyli Prostak ujawnia całą prawdę o sobie: żadnego modelowania, minimalnie tylko zwężające się rękawy, żadnych rzędów skróconych przy dekolcie. Prosto do bólu.


Na tyle dekoltu jeszcze jeden detalik: imitacja zapięcia na listwie z małym guziczkiem z masy perłowej.


Narożniki przy listwie wyrabiane rzędami skróconymi.


Na lewym rozporku, w miejscu gdzie wypadło łączenie listwy brzegowej, szew zamaskowałam metką filcową - to się nazywa upiec dwie pieczenie na jednym ogniu ;)


Listwa nieco za bardzo ściągała dół, ale delikatne sparowanie żelazkiem rozwiązało ten problem. Następnym razem wzięłabym do listwy druty o rozmiar większe.


Następnym razem wzięłabym też bardziej szlachetną włóczkę. Kupiłam po prostu to co mi się podobało (lekki włos, odpowiedni odcień szarości, pożądana grubość), ale zawartość 60% akrylu, choć normalnie nie mam z nim problemu, w tym modelu była przeszkodą. Sweterek w zasadzie się nie zblokował i całość wymagała lekkiej obróbki parowo-termicznej. Tak! Prasowałam moherek ;) Mogłam sobie na to pozwolić, bo w razie czego mam włóczkę na drugi taki: kupiłam 5 motków, a zużyłam... niecałe dwa!! :)
Na przyszłość: mniej a bardziej szlachetnie.


Metryczka
model: z głowy, wymyślany na bieżąco
druty: KP 4,0 na żyłce 80 cm i - premierowo - króciutkie Addi do dziergania rękawów na okrągło. Dostałam je sto lat temu od Ulki z Zamotane.pl i dopiero teraz odważyłam się spróbować - były bardzo wygodne w robocie. I choć miały rozmiar 3,5 mm, to udało się zrobić takie przejście, że tej różnicy nie widać.
włóczka: Angora Ram, 100g/500m, niecałe 200 g. Ogólnie fajna (grzeje i lekko podgryza, co lubię), ale jednak ciut za bardzo akrylowa, przez co sweterek trochę traci na szlachetności, nawet optycznej.


Ale i tak go lubię. Bo ja lubię wszystkie swoje sweterki, zwłaszcza gdy wydziergują się tak szybko :)

No, to tyle o drutowaniu jesiennym. A następnym razem będzie już o czymś zupełnie innym. Chyba :)

20 komentarzy:

  1. Acha,prosto i szybko,z głowy,wymyślany na bieżąco...zdolna Ty! Pięknie Ci wyszło,pięknie wyglądasz, piękny kolor i fajowy fason. Zdjęcia czad,super je połączyłaś w całość.Pacze i pacze i nadziwić się nie mogę,bo moje pojęcie to raczej o lutowaniu niż drutowaniu :DDD

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję dziękuję :)
      Zdjęcia jak zawsze autorstwa Ulubionego Fotografa, z którym niezmiennie się kłócę przy ich trzaskaniu, ale później jestem zadowolona ;) A on to, cudem jakimś, znosi, choć nie musi ;)
      A sweterek na serio jest z gatunku tych, co każdy może sobie podobny zrobić. Bo to taki idealny model dla tych co "ja tylko prawe i lewe umiem" - tu nie ma nic innego :D

      Usuń
  2. Tylko westchnąć :) piękny! szczególnie rozporki boczne mi się podobają.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dzięki. Ja też bardzo lubię to jak wyglądają, a do tego są bardzo praktyczne, jak się często nisi ręce w kieszeniach :)

      Usuń
  3. Świetnie wyszedł ;) Takie projekty są najlepsze - same się robią^^. No i podziwiam Twoje umiejętności zrobienia czegoś samodzielnie od podstaw, bo ja ciągle bazuję na cudzych pomysłach ;(
    Robiłam kiedyś z tej włóczki szalik i mam podobne spostrzeżenia - wszystko fajnie, ale blokowanie to tragedia...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. E tam, żadna filozofia. Ja też zresztą, po części nieświadomie pewnie nawet, opieram się na różnych rzeczach, które widziałam :)

      Usuń
  4. Takie szaraki zwyklaki są najlepsze :)
    Jakby cię kiedyś jeszcze naszła ochota na coś lekkiego i puchatego, to polecam Brushed Alpaca Silk Dropsa. Niby w motkach po 25g, ale zużywa się naprawdę newiele :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. O, dzięki.
      Muszę sobie chyba zrobić jakiś notatnik na polecane włóczki. I przede wszystkim - jednak unikać akrylu ;)

      Usuń
  5. Ale boski! Mnie się marzy żeby się nauczyć robić takie sweterki, ale coś mi nie idzie :(

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja uczyłam się dziergać raglan od góry z zalinkowanego tu wpisu: http://kropkinadi.blogspot.com/2010/03/non-stop-kolor.html
      Zadziałało wtedy i działa do dziś. Powodzenia!!

      Usuń
  6. Też miałam ostatnio ochotę na coś szarego i puchatego, i właśnie dziergam! ^^*~~
    Takie szaraki są idealne na szarości za oknem, oczywiście ożywione czerwoną szminką czy kolorową chustą. Albo palmą! *^V^*

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Najgenialniejsze w szarakach jest to, że łatwo je dopasować do otoczenia. I to w nich lubię!

      Usuń
  7. Sweter superowski, no ale co się dziwić na takiej Modelce. Klasa.

    OdpowiedzUsuń
  8. Super sweterek, mam pytanie jak robi się taką listwę. Pozrawiam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. No ja to mam refleks - w grudniu pytanie, a JUŻ W MAJU - odpowiedź! ;)
      Będę zaraz robiła powtórkę z rozrywki na zamówienie, to obiecuję sfocić i wrzucić tutorial :)

      Usuń