Jak nie ja

Są takie rękodzieła, które mnie kręcą i nęcą niezwykle - to głównie drutowanie. Ale też szycie i inne szmaciano-sznurkowe sprawy.
Są takie, w które wkręcam się na chwilę, czytam, szukam, szaleję, robię zakupy (ha! te najchętniej), coś potworzę i... mi przechodzi - to wszelkie biżuteryjno-koralikowe klimaty, papiery, scrapy (kto dziś w ogóle pamięta, że kiedyś tu bywały?), modelina. I pewnie wiele innych.
Ale są i takie, których raz spróbuję i już wiem - to nie dla mnie.

Choć czasem się złamię ;)

Do tej kategorii należy przede wszystkim decoupage. Kilka razy próbowałam i jakoś nigdy mnie nie zachwycił.

Dlaczego? Samo działanie jest fajne - materiały niedrogie (relatywnie) i dość łatwo dostępne. Mnogość serwetkowych i papierowych motywów poraża, trudność wykonania - na poziomie co najmniej zadowalającym - niewielka*. Nic tylko robić.

Tyle, że to totalnie nie mój klimat.

Bo:

a) nie lubię rzeczy "słodkich", a tak mi się kojarzy decu,

b) nie lubię rzeczy powielalnych, a tu taką samą/bardzo podobną rzecz można zrobić wiele razy; ba! coś niemal identycznego może zrobić wiele osób,

c) bo nie lubię durnostojek,

d) bo jakoś trudno w tej dziedzinie pójść w kierunku "mojej" estetyki.

Żeby była jasność: jak w przypadku każdego tworzenia, podziwiam tych, którzy się takim rękodziełem zajmują i ewidentnie mają kunszt w łapach (i pędzelkach).

Niestety w przypadku decoupage'u mam wrażenie, że wyjątkowo dużo jest wykonań takich sobie, nie powalających ani walorami artystycznymi, ani precyzją wykonania.

No wypisz wymaluj jak mój "lampion" :)

Rożnica polega na tym, że ja swój zrobiłam for fun i w najbezczelniej śmiałych snach do głowy by mi nie przyszło oferowanie kupna tego "cuda".

A fun rzeczony był całkiem przedni: kieliszek ze szwedzkiego sklepu, kilka chwil, ociupina (pewnie mniej niż pół arkusza A4) papieru ryżowego, kilka motywów z serwetki, ciut kleju "wikolopodobnego" oraz (jedyny, dla mnie, element nieosiągalny na co dzień) trochę ozdobnych kuleczek, fajne towarzystwo - i jest.

I choć stylistyka nadal nie moja, to starałam się by było możliwie oszczędnie w środkach i świeżo. I na czasie - wszak sezon truskawkowy w pełni.

Generalnie - ujdzie, choć pewnie miejsca w domu nie zagrzeje (czy wspominałam, że nie znoszę durnostojek?).

Za to zaczarowały mnie kuleczki. Dają na maksa fajny, delikatny efekt. No mała rzecz, a cieszy :)

I kojarzą się apetycznie z cukrem na brzegu pucharu ;)

 I chyba coś z nimi pokombinuję. Hmmmm... zakupy? ;)

"Lampion" powstał na mini warsztatach zorganizowanych podczas naszego pikniku firmowego przez panią Dorotę z pracowni Kreatywnie.com.

Spotkanie z panią Dorotą było przemiłe i dla mnie o tyle zabawne i wzruszające, że to właśnie w jej pracowni (choć wówczas w innym miejscu Poznania) zaczęłam swoją przygodę z rękodziełem i spotkania "w realu" z ludźmi poznanymi w świecie wirtualnym. To był chyba rok 2007, szmat czasu temu.

Ciekawe czy Ania-Rozella pamięta, że to tam się pierwszy raz umówiłyśmy? :)