niedziela, 24 listopada 2013

Allo? Jest tam kto?

Oj, kiepsko coś było z tym kciuków przez Was trzymaniem, albo po prostu zapeszyłam gadaniem... Ledwo post poprzedni napisałam dziecko się rozchorowało i przez cały mój "urlop" na zmianę kaszluniło i ząbkowało. Mówię Wam, czad ;)

Coś tam jednak mi się uszyć udało. Oczywiście nie tyle ile planowałam, ale zawsze. Ale wisi nad tym szyciem fatum jakoweś, bo do tej pory nie udało mi się zrobić zdjęć.
Ale co tam. Grunt, że rzeczy fajne, noszalne, nawet bardzo.
Miały być zdjęcia w ten weekend, ale najpierw pojawiła się okazja by odespać cały tydzień (wiadomo, że takich okazji się nie przepuszcza!), a później słońce poszło se czort je wie gdzie i ciemność zapanowała, ciemność.
A że uszytki szare i czarne to nawet nie było co się przebierać.

I z tej okazji, niejako w zastępstwie, wieczorem i na szybko powstała sesja kompletu. Sam komplet też powstał jakby w zastępstwie - w szczycie Witkowego ząbkowania mowy nie było by wieczorami dziecko umęczone czwórkami domęczać stukotem maszyny, więc zasiadała matka (ja czyli) cichutko w swym kąciku kanapy, zapuszczała duuuużo odcinków Czasu Honoru na TV i dziergała.
Przy czym zaznaczyć trzeba, że matka również była umęczona - początkowo czwórkami (choć nie jej to zęby przecie), następnie zaś choróbskiem jakimś, które ze żłobka przez Syna umiłowanego przywleczone zmutowało w nim chyba i wyewoluowało w Potworny Katarogenny Wirus, który doprowadzał matkę i jej zatoki do granic wytrzymałości...

Kurowała się więc matka dzielnie, a w międzyczasie dziergała niezobowiązująco i bezmyślnie. Na wszelki wypadek również "niskokosztowo", czyli z włóczki gdzieś zachomikowanej, dawniej ulubionej, a ostatnio jakby - pod wpływem pudrowych lukśności - już nie tak całkiem fajnej. Słowem - wytargałam ze słoja dwa lata temu skitraną jasnopopielatą Medusę. I, wykańczana przez katar, wykończyłam ja ją.
A wyszło to tak.


Niby mam tzw. zimowe akcesoria - no ale one mają już 3 lata! A przecież wiadomo, że to duuużo za dużo. Poza tym w międzyczasie moje gusta kolorystyczne zdecydowanie przesunęły się w kierunku szarości. A swetra z Medusy, której kolor akurat nadal mi się podoba, robić nie chciałam. Wszystko to razem spowodowało, że czapka i szalik wydały mi się najlepszym wyborem.


Tyle tylko, że jak to u mnie: tak jak miło być, ale nie do końca tak. Bo ani to czapka, ani też szalik ;)


Bo ja nie lubię jak mi się szaliki plątają. Wolę pętle przywdziewać ;) Nie bawiłam się tym razem w szwy niewidoczne - Medusa strasznie się rozwarstwia, więc umordowałabym się przy tych próbach. Połączyłam wydziergany szal szydełkiem rzędem półsłupków.


Robiony podwójną nitką na szóstkach otulacz wyszedł ciężki, lejący i zaskakująco obszerny. Nie wiem czy nie jest ciut za długi (mógłby ciaśniej przylegać do szyi), ale zmieniać nie będę na bank.


Ale nim powstał otulacz zabrałam się za czapkę. Dzierganą od góry, bo koniecznie chciałam zamknąć brzeg metodą włoską. No i po drodze, w trakcie radosnego i niekontrolowanego dodawania oczek, zmieniłam koncepcję i poszłam w beretkę.


I chyba na dobre mi to wyszło - dawno beretu nie miałam, w tym czuję się doskonale. Jest na maksa prosto, za to nie starałam się ukryć miejsc dodawania i zbierania oczek. A w najszerszym miejscu jest rząd "prawie ozdobny" - co któreś oczko przerabiane jest na lewo.


Robiłam też podwójnie, ale znacznie ściślej, żeby nie wiało w uszy (na 4,5). 

Zamiast tradycyjnej metryczki - jeszcze dwie fotki ;) Łącznie zużyłam 3-3,5 motka Medusy (nie pamiętam ile jej dokładnie miałam).



Zdjęcia - jak zawsze - made by mąż.


A ja na zdjęciach - coraz bardziej jak moja Mama <3 p="">

I tak jakoś mi się skojarzyło, że nie mogłam się powstrzymać, choć francuskiego to ja ni w ząb. Więc jeśli byk - to proszę nie mówić, bo tłumacz googla i tak się nie przejmie ;)

Tak czy siak - podobno nadchodzą mrozy. Czyli akurat jak skończyłam, to czas by mój bawełniano-akrylowy komplet zastąpić czymś cieplejszym ;)


Ale to za jakiś czas może, bo na razie na drutach... więcej bawełny. I powtórka z rozrywki, ale której to już nie zdradzę ;)
No to pa! Berety 102!

PS. w obróbce zdjęć udział wziął poladroid:)

15 komentarzy:

  1. Odpowiedzi
    1. merci ;)
      swoją drogą, to zabawne, ale Bułgarzy też dziękują w ten sposób :)

      Usuń
  2. Oj współczuję. Miałam dokładnie to samo - dzięcie zaczęło ząbkować po kolei chyba 6 zębami, w tym 4 i 5 (żeby było śmieszniej na dole piątka wyszła jako kolejna po jedynkach), jednocześnie będąc przeziębionym. Koszmar.
    Komplet wielce udany, ale założę się, że jak tylko mrozy chwycą, to zrobisz coś jeszcze cieplejszego z wełny :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wit czwórki puścił do produkcji jednocześnie z jakąś trójką - nie była to najlepsza koncepcja ;)
      na szczęście - od kilku dni mamy spokój :)

      no przyznać muszę, że już dziś uszy zaczęły mi coś takiego sugerować ;)

      Usuń
  3. ...choróbska to przykra sprawa więc pozostaje życzyć całej Rodzince zdrowia dużo:)
    A czy Iza wie, że istnieje włoski sposób nabierania oczek? - tak samo elastyczny, tak samo wyglądający: http://drutyimotki.blogspot.com/2010/11/nabieranie-oczek-sposobem-woskim.html - wypróbowany i godny polecenia!
    Pozdrawiam serdecznie:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. póki co, odpukać, trzymamy się dzielnie :)

      Iza wie, Iza się przymierza, Iza dziękuje za linkę :)

      Usuń
  4. Cudny komplet :-) Pięknie wyglądasz w szarościach. Beret cudowny!
    Dużo zdrowia życzę Tobie i Twoje rodzinie.
    Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. dziękuję, dziękuję
      szarości kocham - najwyraźniej z wzajemnością :)

      Usuń
  5. Mrozy właśnie nadeszły, więc wstrzeliłaś się idealnie! Świetny komplet. Bardzo podobają mi się komplety, ja to mam każdy element z innej bajki i wyglądam jak choinka....ehhh...nauczyłabym się może na drutach? :)) Pozdrowienia! Dużo zdrowia dla Ciebie i Wita!

    OdpowiedzUsuń
  6. Właśnie chciałam nieśmiało zasugerować, że Medusa to bawełna z akrylem, i zapytać, czy Ci w takiej kombinacji nie jest za zimno, bo ja się od dwóch tygodni wełnami owijam i otulam... *^o^* Ale takim szalem nawet w domu można się owinąć, jak człowiek siedzi w jednym miejscu na kanapie i jedyne co się rusza, to dłonie z drutami, to reszta może zmarznąć! ^^*~~
    Czekam na uszytki!

    OdpowiedzUsuń
  7. Zdrowia życzę Tobie i Twojej rodzinie. Nie chorować tylko szyć :) Komplet bardzo fajny. Zresztą Twoje udziergi wszystkie są bardzo udane. Z niecierpliwością czekam na uszytki.

    OdpowiedzUsuń
  8. no moja droga, nikt nie mówił, że będzie łatwo, miło i przyjemnie. I tak Cię podziwiam. ja przy moich jakby nie było całkiem grzecznych dzieciach nie wykonywałam prawie żadnych prac dziergankowych i szyciowych - w dzień się nie dało a wieczorem nie miałam już sił. Tak więc szacun wielki :))). A komplecik uroczy. Pozdrawiam również z Poznania :))))

    OdpowiedzUsuń
  9. Sympatyczna notka. Pozytywna mimo chorobowych przejść.
    Pozdrowienia dla wszystkich osób zainteresowanych. ;)

    OdpowiedzUsuń
  10. Ale , ale jakże tobie twarzowo w tym komplecie. Pozdrawiam ciepło!

    OdpowiedzUsuń
  11. FAJOWSKO!
    Ja jako ten szewc....od dawna nie mogę się dorobić komina, czapki, kompletu. Za to "obdziergowując" wszystkich dookoła ;) A co!

    Pozdrawiam ciepło.

    OdpowiedzUsuń