Węzeł za mgłą

Oczywiście naszyjnik miał być zupełnie inny - umyśliłam sobie dość grubą, na minimum 12 koralików w rzędzie prostą kolię-obrożę. Koraliki, zapięcie, finał.

No i finał nastąpił zaraz na początku, bo okazało się, że nie ogarniam (może to wina przerwy?) dziergania z takiej ilości koralików w kółeczku, od razu wszystko zaczyna mi się kaszanić i plątać.

Poszłam więc po rozum do głowy stwierdzając, że z koniem się kopać nie będę i jak nie to nie, koralikowanie ma być frajdą, a nie katorgą. A naszyjnik może być z z klasycznej cienkiej "żmijki na 6".

I powstało to.

Z całego miliarda zdjęć na mnie udało się wybrać kilka, bo albo się sobie nie podobałam, albo naszyjnik wychodził zamglony :) A i te "wybrane" są dość wątpliwej urody (może to ja?), ale niech tam. Tu np. wyglądam staro i poważnie, ale to akurat cała prawda o mnie ;)

Tu zaś wyciągam mą łabędzią szyję by pokazać cudowność prostej formy węzła. Co mi się w nim szczególnie podoba to to, że on cały czas "pracuje", to połączenie nie jest sztywne, dzięki czemu naszyjnik nie uwiera, nosi się bardzo wygodnie (a ja jestem wrażliwa, niemal uczulona na ozdóbki).

A ten - mogę nosić.

Naszyjnik to tak naprawdę dwa sznury, z których każdy jest złożony na pół i oba końce są wklejone w jedną końcówkę. 

Taką specjalną, owalną, do dwóch sznurów koło siebie :)

A węzeł powstaje ze sprytnego przeplecenia tych dwóch półsznurów. 

Co tak naprawdę odkryłam jak mi się naszyjnik przypadkiem rozdzielił, bo kleiłam go do końcówek jako całość, potwornie się przy tym męcząc ;)

Tak czy siak - to pierwszy mój produkt koralikowy bardziej skomplikowany niż bransoletka. I bardzo mi się to co wyszło podoba.

A chyba najbardziej to jak te sznury się ładnie gną.

Wykończenie jest bardzo proste - wspomniane końcówki, duży karabińczyk, kilka kółeczek.

Co mi się nie podoba? Po raz pierwszy robiłam na niciach do dżinsu, generalnie fajnie, grubość idealna do koralików 11/0. Ale być może jakość tych nici była słaba, dość, że wszędzie z pomiędzy koralików wystają mi takie malusieńkie kłaczki. Przy innych niciach też się zdarzały, ale zdecydowanie rzadziej...

No ale to tylko tyle "minusów". Zresztą - widać to tylko na zdjęciach, na żywo te kłaczki widoczne tak bardzo nie są.

Zużyłam w sumie prawie 5 paczek paczek koralików (TOHO 11/0 w 4 kolorach i chyba knorrki 11/0 ok. pół opakowania), ale całkiem sporo nawleczonej mieszanki jeszcze mi zostało, więc może powstanie coś do kompletu (kolczyki może?).

Kolory to: opalizujące białe frosted, opalizujący lśniący róż, opalizujący jasny szary i zwykły bardzo jasny szary, oraz ciemnoszary (te są ciut większe i mniej regularne).

Czyli jest jak zawsze: prosto, ale nie do końca; trochę jak miało być, ale nie do końca; generalnie na plus, ale nie do końca.

Co piszę, rzecz jasna, z przymrużeniem oka. Tego oka.

A teraz?

Zaczynam urlop, który mam nadzieję spędzić na szyciu (zbiorowe modły o zdrowie dla wszystkich członków rodziny, żeby mi tu nikt na głowie nie siedział - mile widziane).

I lenieniu się.

I sprawdzaniu, wreszcie na spokojnie, co tak w IKEI dobrego. Mama już jedzie, więc zmykam :)